Rozdział XVIII

Przegrałyśmy finał z warszawską politechniką,tym samym zostając wicemistrzami Polski.

Obudziłam się wcześnie rano.W piękny,słoneczny,niedzielny poranek postanowiłam nie ruszać swojego tyłka z mieszkania.Zrobiłam sobie śniadanie,złożone z tostów i kawy,i usadowiłam się z nim w salonie.Kiedy przeskakiwałam po kanałach w celu znalezienia czegoś interesującego do obejrzenia,zadzwonił mój telefon.

-Cześć,Karolina.Tutaj Krzysiek.Ignaczak.- powiedziała osoba po drugiej stronie słuchawki.

- Cześć.Dawno się nie widzieliśmy,co ?

- No właśnie.Dzwonię,bo chciałem zaprosić cię na nasz mecz.

-Mecz ? – zdziwiłam się.

-Tak. Gramy o zwycięstwo ze Skrą.Może chciałabyś przyjechać?

-Przepraszam,Krzysiu,ale nie dam rady.Za dużo ludzi,gwaru.Wiesz o co mi chodzi,nie ?

-No tak.Ale na pewno nie dasz się skusić na meczyk?

-Na pewno.

-No to nic nie więcej nie zdziałam. Ktoś będzie zawiedziony- odpowiedział i tak jakby kłócił się z kimś.

-Krzysztof? Wszystko w porządku?

-Tak,tak…W jak najlepszym. Ja już muszę kończyć. Do zobaczenia.

-Cześć.

Odłożyłam telefon na stół i wróciłam do przeskakiwania po kanałach.Zatrzymałam się na TVN’ie,gdzie leciała powtórka „Magdy M”. Kiedy akcja zaczęła się rozkręcać i kiedy główna bohaterka miała pocałować bohatera,któremu kibicowałam od początku,żeby byli razem,ponownie zadzwonił mój telefon.

-Nosz,kurde.Czy ci ludzie nie mogą dać mi spokoju?- powiedziałam pod nosem i odebrałam telefon.

-Cześć,kochana. Mam dla ciebie niespodziankę- usłyszałam głos Iwony i od razu się uśmiechnęłam.

Po finałach wyjechała do Rzeszowa,w celu znalezienia pracy,ale ja wnioskuję,że cel był jakiś inny,a mianowicie – jej chłopak.Do tej pory nie widziałam go,nie wiedziałam kim jest. Wiedziałam jedynie,że Iwona jest z nim szczęśliwa i to mi wystarczało.

-Hej,laska. Jaka to niespodzianka?

- Mam dla ciebie bilet na mecz Asseco- Skra. Dzisiaj wieczorem.Musisz przyjechać do Rzeszowa! Przy okazji poznasz mojego chłopaka.

- Mogłabyś przynajmniej zdradzić jego imię,co ?

- Przyjedziesz,dowiesz się jak ma na imię … To jak z tym biletem ?

- Mam przyjechać AŻ do Rzeszowa,żeby zobaczyć twojego fagasa ?

- Jakiego fagasa !?

- No tego twojego !

- Przyjeżdżasz czy nie? – powiedziała trochę już zdenerwowana. Krzysiek też chciał,żebym przyjechała do Rzeszowa… Oni coś kombinują!

-Pół godziny temu dzwonił do mnie Ignaczak,też chciał,żebym przyjechała do Rzeszowa. Coś mi tu śmierdzi! Mów co kombinujecie…

-Naprawdę ? No co za przypadek…Ja po prostu  chcę się z tobą zobaczyć,tylko tyle…- odpowiedziała.

-No nie wiem…

-Weź,nie daj się prosić! Pewnie teraz siedzisz przed telewizorem jeszcze w pidżamie,więc nie ma wymówek,że nie przyjeżdżasz! O 13.30 masz być pod halą.Jeżeli nie przyjedziesz,obrażę się i nie odezwę do ciebie do końca życia

-Ale...- nie zdążyłam już nic powiedzieć,bo Iwona odłożyła słuchawkę.Przeklinając na Iwonę pod nosem,przeszłam do sypialni.Ubrałam się i spakowałam jakieś kanapki i wodę na podróż,zamknęłam mieszkanie i wyjechałam z Wrocławia. 

Pod halę podjechałam jakieś pięć minut przed 14.Iwona czekała na mnie.

-Miałaś być o 13.30 !

-Tak,też się cieszę,że cię widzę.Co mam poradzić na to,że wyjechałam dopiero po 9... 

Rzuciłyśmy się sobie w objęcia,po czym weszłyśmy na halę.

-No to gdzie ten twój chłopak ?- zapytałam,kiedy usiadłyśmy na swoich miejscach.Siatkarze już pojawili się na boisku. 

- Poznasz go w swoim czasie... 

Na boisko wszedł mężczyzna z mikrofonem.Stanął na środku boiska.Spojrzałam na Iwonę,pytającym wzrokiem,ale ona tylko wzruszyła ramionami. 

- Witam państwa- powiedział,a ja wiedziałam kto to.Łukasz.Co on tutaj robi ? Zdążyłam już o nim zapomnieć,a on znowu się pojawia... Ale może przyszedł tutaj,bo ma jakąś inną sprawę ? Niby czemu miałoby chodzić o mnie ? Przecież byłam tylko przelotnym romansem.

Perspektywa Łukasza

Wszystko szło godnie z planem.Przyszła,to najważniejsze.Iwonie udało się ją przekonać.Wszedłem na boisko.

-Witam państwa- spojrzałem w jej kierunku.Siedziała obok Iwony.Rozmawiała z nią,kłóciła się.Odwróciłem się w drugą stronę- Jest tutaj kobieta,z którą muszę porozmawiać- znowu odwróciłem się do dziewczyn,jednak jej już nie było. Cholera.- Mecz nie zacznie się,dopóki nie porozmawiam z nią.Karolina! Nie wyjdziesz stąd dopóki ze mną nie porozmawiasz! Wszystkie wejścia są zamknięte i stoją przy nich siatkarze.Zejdziesz samodzielnie albo przyniosą cię .

Perspektywa Karoliny 

Czułam się zdradzona przez własną przyjaciółkę! Jak mogła? Wiedziała co przeżyłam.. A Łukasz?

On oszalał.Zabarykadował wyjścia. Przy tym,którym chciałam wyjść z sali stał Cichy Pit i Winiar.Może uda mi się ich przekonać,żeby wypuścili mnie. Podeszłam do nich niepewnie. 

-Znalazła się nasza zguba! - skomentował moje nadejście Winiar. 

-Chłopaki,możemy się dogadać! Wypuścicie mnie,a ja zrobię co tylko będziecie chcieli! 

Winiar podszedł do mnie i przewiesił sobie przez ramię. Razem z Piotrkiem przemierzył całe trybuny i wszedł na parkiet. Postawił mnie na podłodze i odszedł w stronę kolegów z drużyny. 

-Nie mam zamiaru z tobą rozmawiać - syknęłam przez zęby.Łukasz położył mi swoją rękę na ramieniu.Szybko strąciłam ją.

-Chodźmy stąd! Ci ludzie nie przyszli oglądać naszej kłótni! - wskazał na trybuny.Miał rację,chociaż ja i tak nie miałam zamiaru z nim rozmawiać.Zeszliśmy z boiska i ruszyliśmy w stronę głównego wyjścia z hali. 

-  Proszę cię,wysłuchaj mnie - zaczął,kiedy zatrzymaliśmy się przed wyjściem.- Wiem,co powiedział ci Bartek,ale to fikcja. Nie chciałem z tobą zerwać.Kocham cię. Powiedział mi ,że znalazłaś sobie kogoś innego i to koniec.Przeżyłem to samo.Tylko nie wiem,czemu byłem takim idiotą i uwierzyłem w jego słowa.Ale kilka tygodni temu przyleciał do mnie i wszystko opowiedział- kiedy mi to powiedział,po moich policzkach spływały łzy.Przeżyłam to wszystko przez Kurka,któremu zachciało się rozbić nasz związek.

-Jak to ci o tym powiedział ?

-Gryzło go sumienie,że zepsuł nasz związek i postanowił sobie ulżyć.Proszę... Dalej cię kocham.Możemy być razem ? - spojrzałam na Łukasza.Miał łzy w oczach.Chciałam powiedzieć "tak,będziemy razem",ale to co się wydarzyło  ...

- Może to wszystko to nie Bartek... Tylko to znak,od kogoś z góry,że nie powinniśmy się spieszyć. Dajmy sobie czas... - ruszyłam w stronę hali.Musiałam jeszcze coś zrobić...

Specjalnie dla ciebie XD I tak nie dowiedziałaś się z kim umawia się Iwona :D

Nie ma to jak pisać,słuchając i podśpiewując sobie piosenki,lecące na Esce XD
Pozdrawiam